Εκπαίδευση από Απόσταση και Συστήματα Τηλεκπαίδευσης

Ο όρος αυτός διμιουργήθηκε και χρησιμοποιήθηκε στις Η.Π.Α. από τους διευθυντές σχολείων εκπαίδευσης δι’ αλληλογραφίας το 1926, οι οποίοι δημιούργησαν το Εθνικό Συμβούλιο κατ’ Οίκον Σπουδών. Χρησιμοποιήθηκε για τη μεταδευτεροβάθμια εκπαίδευση και όχι για την τριτοβάθμια.

Το 1994, το συμβούλιο μετονομάστηκε σε Συμβούλιο για την εξ αποστάσεως Εκπαίδευση και Κατάρτιση, γιατί θεωρήθηκε πως ο όρος αυτός αντιμετώπιζε ένα πρόβλημα, μιας και οι περισσότεροι εκπαιδευόμενοι μελετούσαν περισσότερο σε κέντρα σπουδών και πολύ λιγότερο στο σπίτι τους.

Ο Συμπεριφορισμός έχει τις ρίζες του σε εμπειρικά ιδεώδη, ότι δηλαδή μόνο αυτά που μπορούν να επιβεβαιωθούν με μετρήσεις είναι πραγματική επιστήμη.

Σύμφωνα με το συμπεριφορισμό, όταν ένα άτομο εκτεθεί σε κάποιου είδους επιρροή, αυτό που είναι δυνατό να παρατηρηθεί και να μετρηθεί είναι η συμπεριφορά που αυτή η επιρροή προκαλεί. Για παράδειγμα η σχέση μεταξύ ερεθίσματος και αντίδρασης ( Stimuli and Response ). Δεν είναι δυνατό να παρατηρηθούν ή να μετρηθούν οι διαδικασίες που λαμβάνουν χώρα στο μυαλό ενός ατόμου μεταξύ του ερεθίσματος και της αντίδρασης, άρα η σκέψη είναι μια επιστημονικώς προβληματική περιοχή σύμφωνα με τους συμπεριφοριστές. Σύμφωνα με τις απόψεις των συμπεριφοριστών, το μεγαλύτερο μέρος της ανθρώπινης συμπεριφοράς μαθαίνεται διαμέσου ερεθίσματος-αντίδρασης.

Το να ενεργούν από κοινού , συντονισμένα και συντεταγμένα στη δουλειά, σε κοινωνικές σχέσεις, στην επιδίωξη κοινών στόχων, στην τέρψη που προέρχεται από την ανάπτυξη ομαδικής δραστηριότητας ή απλά στην προαγωγή μιας σχέσης» (Argyle, 1991, σελ. 15).

Η συνεργατική μάθηση περιλαμβάνει την από κοινού εργασία σε κάποιο έργο ή θέμα με ένα τρόπο που προάγει την εξατομικευμένη μάθηση διαμέσου διεργασιών συνεργασίας σε ομάδες. Είναι «η ευκαιρία μάθησης διαμέσου της έκφρασης και εξερεύνησης διαφόρων ιδεών και εμπειριών σε μια συνεργατική συντροφιά… δεν έχει να κάνει με τον ανταγωνισμό μεταξύ συναδέλφων που ανήκουν στην ίδια ομάδα και τη συνεπακόλουθη υπερίσχυση, αλλά με τη χρήση διάφορων πόρων διαθέσιμων στα πλαίσια της ομάδας, να βαθύνει την κατανόηση, να οξύνει την κρίση και να επεκτείνει τη γνώση.» ( Cowie and Rudduck , 1988, pg 13).