Τα ήδη υφιστάμενα, ("μοντέλο επικάλυψης", "μοντέλο λαθών" κλπ ) έχουν σχεδιαστεί να
αντιμετωπίζουν διαφορετικές εκπαιδευτικές προσεγγίσεις και εστιάζουν σε διαφορετικά
γνωστικά αντικείμενα. Κάνουν εκτίμηση του επιπέδου γνώσεων και παρανοήσεων του μαθητή
και προσπαθούν με ποσοτικές μεταβλητές να περιγράψουν την συμπεριφορά του.
Εχουν πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα.
Ας υποθέσουμε ότι υπάρχει ένα τέτοιο μοντέλο, κατάλληλο για όλες τις περιπτώσεις.
Θα έπρεπε να συγκεντρώνει :
- όλα τα πλεονεκτήματα αυτών που υπάρχουν
- να δίνει λύσεις στα μειονεκτήματά τους
- να ενσωματώνει το διαφορετικό, το ποιοτικό, την ιδιαιτερότητα, τόσο στα
εκπαιδευτικά προγράμματα, όσο και στις διακυμάνσεις των μαθητών.
- να προσδιορίζει ρεαλιστικά πιθανές γνωστικές ελλείψεις, ικανότητες ή αδυναμίες
Ο σχεδιασμός και η υλοποίηση ενός τέτοιου μοντέλου, ανήκει μάλλον στον χώρο της ερευνητικής
προσπάθειας. Η χρήση Ευφυών Συστημάτων και μεθόδων τεχνητής νοημοσύνης, είναι μια ενδιαφέρουσα
πρακτική, πολλά υποσχόμενη.
Πηγές :
- Σημειώσεις μας
- Διαδίκτυο :
http://thesis.ekt.gr/thesisBookReader/id/12266#page/14/mode/1up
Συμφωνώ απόλυτα με τον ορισμό των σημειώσεών μας. Στην πράξη νομίζω είναι δυσκολότερο να εφαρμοστεί σε "αδύναμο" μαθητή χωρίς να περιοριστεί το επίπεδο των αναγκών πλήρους κάληψης της ύλης του μαθήματος.
Συμφωνώ με τον συναδελφο αλλα οσο "αδύναμος" και να ειναι αν δεν εχει κινητρο να ψαξη μονος του οτι και μοντελο και να χρησιμοποιηση δεν θα εχει αποτελεσμα και εκτως απο αυτο οι γνωσης συνεχεια αυξανονται και τα μοντελα που διδασκονται ειναι στασιμα,οι μαθητες διαβαζουν απλα για να παρουν βαθμους..